Direct naar:

Performing Mourning

Laments in Contemporary Art

€ 22,50 stuk Bestel nu!

  • Reflecties op omgaan met en uiten van rouw en verlies in hedendaagse kunstpraktijken
  • Boeiende voorbeelden uit verschillende artistieke disciplines, performance, beeldende kunst, literatuur en meer

Mei 2021, Valiz | Pb | 224 blz. | 21 x 13,5 cm (h x b) | Engels | ISBN 978-94-92095-98-5 | € 22,50

Guy Cools is dansdramaturg. Hij heeft gewerkt als danscriticus en curator. Hij wijdt zich nu aan productiedramaturgie, onderzoeken en schrijven. Hij geeft regelmatig lezingen en publiceert internationaal ( The Choreopolitics of Alain Platel’s les ballets C de la B, Bloomsbury 2019 (co-ed.); In-between Dance Cultures, Valiz 2015; Imaginative Bodies, Valiz 2016; The Ethics of Art (co-ed.), Valiz, 2014).

Bij het boek is een online videokanaal beschikbaar. Op dit kanaal kunnen fragmenten worden bekeken van de werken die in het boek aan bod komen.

Gerelateerde evenementen

Bekijk de opname van Guy Cools' lezing en performance Lamenting the Future: Mourning as a source of activismbij H401, Amsterdam (3 november 2021).

De pandemie heeft ons opnieuw bewust gemaakt van de kwetsbaarheid van het leven en het belang van diepgaand kunnen rouwen om de doden en verlies. Dramaturg Guy Cools heeft onderzoek gedaan naar klaagzangen en andere rouwrituelen, en hoe de emoties van verlies kunnen worden uitgedrukt, en gedeeld kunnen worden. De klaagzangen of lamentaties zijn een geritualiseerde vorm die in veel culturen wordt gebruikt om de emoties van verdriet uit te drukken en te beheersen.

Op een poëtische, meanderende en persoonlijke manier verkent Cools culturele gewoonten, tradities, rituelen en performancepraktijken. Zijn verhaal behandelt vele verschijningsvormen van lamentatie: literair, antropologisch, filosofisch en in de hedendaagse kunstpraktijk. Het tweede deel van het boek gaat in op artistieke manieren om rouw te benaderen of te belichamen. Cools loopt langs verschillende werkwijzen: dialogische strategieën die omgaan met persoonlijke verliezen; collectieve rouwrituelen en hoe ze gemeenschappen uitnodigen om getuige te zijn van deze verliezen; eigentijdse voorbeelden van lamentaties die niet alleen worden gebruikt om met de doden te praten, maar ook om te communiceren met geliefden die afwezig zijn vanwege migratie of ballingschap; een zeer specifieke vorm van rouw die optreedt wanneer we rouwen om het gebroken potentieel na het verlies van een (ongeboren) kind. En tot slot, een recente verschijningsvorm van rouw die ontstaat met het verlies van een toekomst.

De Covid-19-crisis functioneert als een onverwacht moment van synchroniciteit waarin de inhoud van het boek een nieuwe en urgente betekenis krijgt.